Родителите често сакаат да го зачуваат сеќавањето на важните моменти во животот на нивните деца, а тоа вклучува и чување кадрици на косата или млечни заби, па дури и некои побизарни работи.
– Никогаш не дозволи сами да ја отвориме, но често седеше покрај мене и сестрите и го споделуваше своето богатство со нас. Имаше кадрици коса, фотографии на кои седиме во скутот на Дедо Мраз, цртежи што ги цртавме и никогаш не ги фрливме, пишува Џесика.
Овие стари работи биле меѓу највредните предмети што ги чувале. Но, никогаш не и беше јасно. И тогаш таа исто така порасна, роди син и започна сама да се грижи за разни ситници.
– Го чував неговиот прв пар ситни чорапи, ќебето во кое го завиткавме кога се роди и се срамам да признаам дека дури и чував парче папочна врвца кога ми се распадна. Со нетрпение очекувам еден ден да ја споделам содржината во кутијата со спомени, но се прашувам како мајка ми и јас станавме како верверички и дали е тоа нормално – пишува таа.
„Важно е да се разбере дека луѓето чуваат разни предмети од различни причини“, вели Џенифер Столц Фавус.
Децата растат брзо, па затоа родителите кои чуваат физички и опипливи спомени полесно можат да стапат во контакт со времето кога нивните деца биле мали.